میله های گالوانیزه در مقابل میله های مسی

میله های گالوانیزه عملکردی مشابه میله های مسی دارند.
مس به دلیل رسانایی آن در میله های زمین استفاده می شود.

میله های گالوانیزه عملکردی مشابه میله های مسی دارند.

هنگام مقایسه میله های گالوانیزه و میله های متصل به مس، تفاوت های متعددی در تولید محصول وجود دارد که به عملکرد کلی و طول عمر کمک می کند. هر دو نوع میله از یک هسته فولادی تشکیل شده اند. میله های متصل به مس از فولاد سرد کشیده با مقاومت کششی 90000+ psi استفاده می کنند. اکثر میله های فولادی گالوانیزه از فولاد نورد گرم با مقاومت کششی 58000+ psi استفاده می کنند. استحکام کششی بالاتر منجر به تغییر شکل کمتر میله در هنگام نصب می شود.
ضخامت و نوع مواد پوشش مقاومت در برابر خوردگی و عمر مفید را تعیین می کند. مس از فولاد در برابر خوردگی محافظت می کند. روی به شکل آند قربانی خود را فدای فولاد می کند و زمانی که روی مصرف می شود، خوردگی شدید وارد می شود. میله ها با 3.9 میل (.0039 اینچ یا 0.099 میلی متر) روی پوشانده شده اند. ضخامت پوشش توسط فرآیند گالوانیزه گرم محدود می شود.

مطالب پیشنهادی: محصولات گالوانیزه

مطالعاتی که به تحقیقات میله های گالوانیزه در مقابل مس

سه مطالعه مختلف در طول 100 سال گذشته انجام شده است که همگی مقاومت در برابر خوردگی و عمر مفید هر دو نوع میله زمین را مقایسه می کنند. تمام مطالعات ذکر شده در زیر، تفاوت‌های عملکردی، یعنی در طول عمر خدمات را برجسته کردند.

خوردگی زیرزمینی – دفتر ملی استاندارد از سال 1910 تا 1955 – الکترودهای مس، روکش مس و گالوانیزه آزمایش شدند. نمونه‌های لوله فولادی گالوانیزه به مدت 10 سال دفن شدند و داده‌ها نشان داد که پوشش‌های روی 0.0035 اینچ یا کمتر از بین رفته و حفره‌های فولاد زیرین رخ داده است. نمونه های فولادی با روکش مس به مدت 13 سال مدفون شدند و میانگین نفوذ کل 0.009 اینچ بود.
مهندسی عمران نیروی دریایی از سال 1962 تا 1969 – بیش از 7 سال، آزمایش میدانی الکترودهای زمین، بهترین نوع الکترود را تعیین کرد که با عوامل زیر تعیین می شود: آسان برای راندن، مقاوم در برابر خوردگی و الکترودها نباید باعث خوردگی فلزات مجاور شوند. در نتیجه، میله های فولادی گالوانیزه و نرم برای استفاده توسط نیروی دریایی ایالات متحده ممنوع شد.
پروژه ملی تحقیقات زمینی الکتریکی (NEGRP) از سال 1992 تا 2002 – این مطالعه، که شامل میله های زمینی متصل به مس و گالوانیزه بود، در سال 1992 آغاز شد و توسط بنیاد تحقیقات حفاظت از آتش NFPA® اداره می شد. این مطالعه مقاومت خاک، مقاومت الکترود زمین، رطوبت خاک و دمای خاک را اندازه گیری کرد. داده‌های خوردگی نهایی نشان داد که میله‌های زمینی با روکش روی دارای طول عمر متوسط ​​15 سال و میله‌های زمینی با روکش مسی دارای عمر مفید 40 سال به علاوه می‌باشند.

مس به دلیل رسانایی آن در میله های زمین استفاده می شود.

همانطور که در این مورد بحث شد، دلیل اصلی که میله های زمین با مس روکش می شوند، افزایش عمر مفید هسته فولادی میله های زمینی است، زیرا مس در برابر خوردگی در اکثر خاک ها مقاومت می کند.

انتخاب مواد مربوط به هدایت میله زمین چندان مهم نیست. به عنوان مثال، مقاومت میله زمینی با پیوند مسی [0.159 µΩm] و میله زمینی فولاد ضد زنگ (SS) [0.720 µΩm] را مقایسه کنید. علیرغم این واقعیت که مقاومت میله زمینی فولاد ضد زنگ 22 درصد بیشتر از فولاد متصل به مس است، میله زمینی فولاد ضد زنگ نیز به همان اندازه مؤثر است. در مقایسه با “زنجیره” اتصال زمین کلی، تماس با زمین و خود زمین می تواند 1000 برابر بیشتر از سیستم الکترود باشد، بنابراین انتخاب فلزات از نظر رسانایی آنقدرها حیاتی نیست.